Vincent van Gogh - Verblijf in oerlandschap

Ienny op bezoek: code GEZELLIGHEID!

Vandaag komt Jenny langs. Dat betekent: koffie, lunch en natuurlijk het o zo serieuze bijpraten over de toestand in de wereld (of gewoon over wat we gisteren op Netflix zagen). En omdat we sportief willen lijken, plakken we er een wandeling aan vast. Multitasken heet dat.

Van Gogh & de wandelpolonaise
Onze keuze valt wederom op een Van Gogh-route. Dit keer de 11 km-editie, want 10 km is voor beginners en 12 km is gewoon onnodig ambitieus. Deze route heet “Verblijf in oerlandschap”, wat basically betekent: “Welkom in Drenthe, hier is veel gras en af en toe een boom.”

Leuk weetje: Vincent van Gogh logeerde in 1883 drie maanden in logement Scholten. Waarom? Waarschijnlijk omdat Airbnb toen nog niet bestond.

Wandelbroek: aan, aan, aan!
De zon besluit zich van haar beste kant te laten zien. Lange broek gaat uit, wandelbroek gaat aan. Wij zijn er klaar voor. Route gedownload van de provincie Drenthe-site. Jawel, wij zijn voorbereid. Hier zou een link moeten staan, maar laten we eerlijk zijn: toch niemand die erop klikt.

Strategisch starten & tactisch saaiheid ontwijken
Wij lopen de route lekker andersom. Waarom? Omdat wij rebels zijn. Ook omdat het saaie stuk dan eerst komt. Slim hè? Bovendien wonen we vlakbij, dus we starten gewoon ergens halverwege. Want wie houdt zich nou precies aan de route? Precies, niemand.

Langs Van Gogh (maar niet naar binnen)
We wandelen keurig naar het Van Gogh Huis (het vroegere logement Scholten). Het is open voor bezoek, maar wij zwaaien vriendelijk en lopen stoïcijns door. Cultuur is leuk, maar nu even niet. Eerst stappen zetten langs de Verlengde Hoogeveense Vaart richting Holsloot (ja, dat heet echt zo).

Van Marokko tot bankjesleed
Bij ‘Marokko’ verlaten we het kanaal. Voor de duidelijkheid: dit is een plek in Drenthe, geen vliegreis. Daarna hobbelen we door een bosje, over een fietspad, steken het spoor over en duiken de schaduw van de bomen in. Heerlijk. Maar… drama: het bankje op de hoek is verdwenen. Alleen de prullenbak staat er nog. 

 

Onacceptabel. We steken de weg over en wandelen dapper verder, zonder pauzeplek. Stoere bikkels.

Eindelijk pauze bij het olietreinspoor
Via de Boekweitakkers (wat klinkt als een vergeten hipster-mueslimerk) bereiken we eindelijk een bankje. Opluchting! Na 8 km mogen we daar eindelijk zitten, eten en drinken. Uiteraard komen we bekenden tegen, want tja, klein wereldje hè, Drenthe.

De eindsprint (soort van)

We naderen de finish: langs camping Buitenland, door een bosje en dan – tatatata – het Stieltjeskanaal. Vanaf daar is het gewoon rechtdoor naar huis. De benen gaan op automatische piloot.

Eindoordeel: Van Gogh was vast meer van schilderen dan wandelen

Eerlijk is eerlijk: onderweg zie je weinig Van Gogh. Geen schilderijen, geen ezels, zelfs geen zonnebloemen. Maar de route is wél landschappelijk prachtig. Kortom: missie geslaagd.

Het was een heerlijke wandeling. Dat er nu veel aan Van Gogh onderweg te zien is, nee, dat kan ik niet zeggen. Wel is het een mooie landschappelijke route.

Vincent van Gogh - Als een droom

"Van Gogh, verdwalen en vreemde vogels"

Het voorjaar is terug in Nederland. De zon schijnt, de bloemetjes bloeien, en iedereen met wandelschoenen voelt ineens een innerlijke drang om “even een frisse neus” te halen. Ik ook. Alleen… er is geen georganiseerde wandeling in de buurt. Het Pieterpad lonkt, maar daarvoor moet ik zowaar ver reizen. Lopen én reizen? Rustâg. Er moet toch iets lokaals zijn?

Na wat speurwerk vind ik mijn prooi: de Van Gogh route van Zweeloo naar Nieuw-Amsterdam. Klinkt artistiek verantwoord én sportief. Win-win. Ik download het GPX-bestand alsof ik op expeditie naar de Himalaya ga. Henri, de held, zet me af in Zweeloo. Maar dan begint het: het grote zoekplaatje “Waar is het startpunt?”.

Na een paar rondjes langs de kerk, een bloemetjeszaak en een verdwaalde bakfiets, spot ik eindelijk het startbord bij Bistro Tante Sweel. 

We zijn los. Zweeloo, ook wel ‘Kunstenaarsdorp’, maakt zijn naam waar. 

Boerderijen die eruitzien alsof ze op de cover van een glossy horen en panelen met Van Gogh die me vriendelijk toeknikken.

Al snel wandel ik het dorp uit, via De Wheem. Een groep fietsers op leeftijd nadert. En ja hoor: “Moi!” roepen ze vrolijk, alsof ik een lokale beroemdheid ben. Plots herken ik er eentje: een oud-collega! We wisselen een ‘toevallige ontmoeting’-knikje uit, waarna ik verder sjok richting de mysterieuze Prinses van Zweel (of haar graf, om precies te zijn).

Mijn vogel-app Merlin mag vandaag ook mee op avontuur. Ik richt mijn telefoon op het bos en voel me net Freek Vonk in Drenthe: “Aha! Een Roodborsttapuit! En kijk, een Kneu! En jawel, een Boompieper!” Vreemde vogels, net als ik.

In Sleen blijkt het Nationale Molendag te zijn. Behalve in Sleen zelf, want daar heeft de molen duidelijk snipperdag. Niet dat het me uitmaakt. Ik loop vrolijk verder naar Erm, waar de Saksische boerderijen me blijven begroeten alsof ze willen dat ik foto’s van ze maak voor Instagram.

Op een bankje bij de carpoolplaats neem ik pauze nummer twee. Ik zie de weg naar huis en denk: “Ha, bijna thuis!” Maar Drenthe houdt van grapjes: een verborgen trapje duikt op alsof het uit Harry Potter komt. Serieus, hoe lang staat dat ding daar al?

Ik vervolg mijn queeste over onbekende zandpaden, bruggen en klinkerwegen. Opnieuw een buurman: “Moi! Ben je verdwaald?” Ehm… Nee hoor, ik ben een avonturier incognito. Zelfde als u, maar dan op wandelsnelheid.

Langs de Schaapdijk (de weg klinkt als een wifi-wachtwoord) sla ik linksaf en ontdek nóg een verborgen parel: een kleurige brug over het Holslootdiep. Terwijl ik me afvraag of Vincent van Gogh hier ooit ook zo verdwaasd heeft rondgelopen, ploeter ik dapper verder.

Via Deutlanden bereik ik de Hoogeveense Vaart. 

Een boer heeft een picknickbank strategisch neergezet, speciaal voor wandelaars die denken: “Dit was toch korter dan gedacht?” Dankbaar plof ik neer voor de laatste stop.

Bij het Van Gogh Huis zoek ik traditiegetrouw naar het standbeeld van Vincent, maar blijkbaar speelt hij verstoppertje. 

Mijn voeten willen geen speurtocht meer. Dan maar een laatste foto bij een ander standbeeld, zwaaien naar zoonlief (die waarschijnlijk met popcorn op de bank zit), en hop — richting huis.

Eindstand: net geen 20 km.
Spierpijn? Vast wel.
Spijt? Absoluut niet.
Van Gogh had vast goedkeurend geknikt.

Zondagavond ommetje

We lopen nog even een blokje om vanavond. Niet al te ver en ook niet te snel want ik heb best nog wel spierpijn van gisteren. Het is nog best aardig weer. 

Pieterpad etappe 7 Sleen -Coevorden

Volgens de weersvoorspellingen wordt het vandaag een mooie dag. Met een weercijfer 9 voor wandelen moeten de schoenen wel aan.

Omdat ik niet zo snel een mooie georganiseerde route in de buurt vind besluit ik het Pieterpad weer op te pakken.

Dichterbij huis krijg ik het niet met de etappe Sleen -Coevorden.

Henri zet me rond kwart over 9 af bij de Brink in Sleen. De zon heeft het al gewonnen van de mist, ideale omstandigheden dus.

Ik heb even moeite om op gang te komen. Al gauw word ik ingehaald door 3 snel wandelaars.

Ik hoop maar dat ze niet met het Pieterpad bezig zijn, want ze lopen een andere route...

In een ver grijs verleden heb ik deze etappe ook al eens gelopen.

Er is echter veel veranderd, dus is het geen straf om het nog eens te lopen.

De route leidt ons langs akkervelden. Boeren zijn druk bezig met het uitrijden van mest. Morgen wordt er wat regen verwacht; daar moet op ingespeeld worden.

Wees blij dat reuk nog niet via de computer over te brengen is. Ik heb zo snel mogelijk geprobeerd aan de andere kant van de wind te lopen...

Door bossages, langs weilanden bereik ik de Verlengde Hoogeveense Vaart.

Linksaf richting huis, maar na de N34 sla ik toch rechtsaf, Den Hool in.

Ik ben niet de enige die vandaag deze etappe loopt. Leuk. Af en toe is het inhalen en ingehaald worden door dezelfde wandelaars.

In Den Hool stop ik even om een broodje te eten (mijn zelf meegebrachte brood)

Marokko met een Drentse vlag?

Daarna loop ik door naar Dalerveen. 

Gelukkig is het dorpshuis de Boerhoorn overgenomen zodat het open is. Ik lust wel wat!

Er zitten twee dames die mij ingehaald hebben een omelet te eten. Ik neem een kopje kippensoep, lekker!  Wanneer ik echter naar binnen ga zie ik de oude eigenaar er ook nog rondlopen. Grappig. 

De route gaat door Dalerveen, daarna richting Dalen. Ongewerkt loop je via de velden Coevorden binnen. De route volgt een aantal wallen van de vroegere vesting. 

Watertoren Coevorden

Het Kasteel van Coevorden

Bij het station beëindig ik mijn route voor vandaag.

Ook deze kan ik weer afstrepen!

maandagmorgen wandeling

Wat een heerlijke morgen is het vandaag qua weer!

Heerlijk blauw, veel zon, weinig wind.

Het heeft best wel stevig gevroren, de Vaart en Zijtak liggen grotendeels dicht.

Aan dit weer kun je snel wennen!