Maar: thuisblijven is geen optie.
Ik besluit om naar Traunstein te gaan. Het is het plaatsje waar ik overstap naar de RE naar Munchen.
Als ik in de meegenomen boekjes kijk of er wat leuks te beleven is valt het me op dat er helemaal niets over instaat.
Ook niet erg, dan ben ik vroeg in de middag terug.
De bushalte is op minuten lopen bij de benzienpomp, ideaal.
Ik hoor weer gebroem, en kijk waar het vandaan komt.
Het zijn de sneeuwkanonnen die druk aan het werk zijn.
Het is weer helder, de zon schijnt.
Dat heb ik eerder meegemaakt de afgelopen week,... Ik ga ervan uit dat het bewolkt zal zijn.
Wat een positieve verrassing is deze Kreisstad!
Nu heb ik natuurlijk het geluk dat de zon schijnt, dan lijkt alles al mooier.
Maar heel veel huizen zijn in pasteltinten geschilderd.
Dat geeft wel een heel kleurrijk beeld!
In tegenstelling tot Ruhpolding is hier meer levendigheid.
Er zijn ook bekendere namen, veel meer winkels.
Er is een warenhuis, een heerlijke ouderwetse. Leuk om te zien.
Het is lekker neuzen.
Alleen een openbaar toiled, daar doen ze niet aan.
Dan maar ergens wat eten.
Ook dat val nog niet mee om wat geschikts te vinden.
MAar: na wat zoeken ben ik prima geslaagd.
Zalmsteak met rijst, en een Apfelstrudel mit Sahna na,
Een lekkere goedvullende lunch...
Terug naar Ruhpolding ga ik met de trein.
Op de valreep koop ik nog gauw een magneet en een pin.
De verkoper rekent uit zijn hoofd de prijs uit, en heeft volgens mij alles x 2 gedaan.
Het zal, Misschien was ik zijn eerste klant vandaag...
Terug in het appartement eet ik mijn laatste warme maaltijd op.
Hmmm. op de zal ma heeft mijn zelfgekookte maaltijd mij het beste gesmaakt...
Op de terugweg naar het appartement neem ik een andere route.
Een mooi uitzicht op de Unternbetg.
's Avonds is het tijd om de boel in te pakken. Hopelijk past alles nog weer.
Ook Helga Mayer moet worden betaald natuurlijk. Een praatgrage vrouw. Die 85 jaar zou ik haar niet gegeven hebben.
Na een halfuurtje VI te hebben gekeken sluit ik de boel af
Geen opmerkingen:
Een reactie posten